انسان از بدو پيدايش تا كنون با دستيابي تدريجي به نتايج علوم و فنون مختلف همواره سعي كرده است از طريق به كارگيري اين نتايج و امكانات موجود در طبيعت و ابزار ساخته دست خود از همة موهبت هاي مادي و معنوي كائنات بهره مند شود ، كه استفاده از ميوه ها يكي از آنهاست ، در خصوص ميوه ها ، شناخت انواع آن و آگاهي از خواص و تركيبات آنها ، بسياري از مشكلات نگهداري ، انبار كردن ، نحوة مصرف و عرضة آن را به بازار حل كرده است ، اصول نگهداري ميوه در مراحل مختلف و قابليت عرضه و مصرف آن مربوط به يك سري واكنشهاي پيچيده است كه لازمه آن اطلاع كافي و تجزيه و تحليل دگرگوني هاي شيميايي آن است . با توجه به اينكه در حال حاضر هنوز كيوي ميوه ناشناخته است و همه عرضه كنندگان و مصرف كنندگان از خواص و راههاي نگهداري آن آگاهي كافي ندارند بهره گيري از تحقيقات دانشمندان داخل و خارج از كشورمان در اين برهه از زمان منطقي است زيرا ياري گرفتن از خبرگان قطعاً مي تواند راه را براي توليد بيشتر و بهتر و همچنين نگهداري و عرضه اصولي تر كيوي اين ميوه بيگانه كه مليت ايراني را به خوبي پذيرفته و تقريبا بومي كشور شده است و امروزه مي رود تا مانند زيتون نقش مهمي در اقتصاد ميهن عزيزمان ايفا كند ، هموار نمايد .
درمطالعه تاريخچه استعمال افيون ديده مي شود كه بشر افيون را از سالهاي نخستين تاريخ مي شناخته و به نوعي استعمال مي كرده است . به طور كلي كشت ترياك ديرينه اي دارد . حمر Homer نخستين كسي است كه در نوشته هاي خود به گل خشخاش اشاره كرده و آن را جزء گلهاي زينتي باغهاي روم در هشتصد سال قبل از ميلاد مسيح به شمار آورده است . سومريان و گشوديان از كهن ترين اقدامي بودند كه با سواد افيوني آشنائي داشتند . از اين رو مي بينيم كه در خط و زبان سومريان كلمه ترياك به كار رفته است و نوشته هائي كه از تمدن نخستين سومريان باقي است تائيد مي كند كه در تمدن آنان ، نه تنها افيون شناخته شده بود و استعمال مي گرديد ، بلكه براي آن نامي نهادند ( گياه لذت ، گياه شادي آور ) كه امروز هم آن را داراست .
همچنين پزشكان آشوري صد سال پيش از ميلاد مسيح به خواص دارويي ترياك پي برده بودند .