نخستين انواع انسانهاي امروزي ، تقريبا 50 ميليون سال پيش در آفريقا پديدار شدند .
انسان سير تكاملي را مي پيمود ، در پي آنچه كه زيست شناسان آن را ‹‹ زنجير غذا ›› ناميده اند ، بر جمعيتش افزوده مي شد . منشاء تمام انرژي حيواني ، در نهايت از فرآيند فتوسنتز گياهان است .
اين بحث نظري است .اما آنچه ما درباره تراكم جمعيت بدان معتقديم ، يعني وجود يك نفر در 10 كيلومتر مربع ، در سرزمينهاي قابل سكونت و دو تا سه نفر در هر 100 كيلومتر در مجموع سرزمينها ، توسط آماري درباه جمعيت انسانهايي كه هنوز به شيوه هاي بدوي در عصر جديد مي زيند ـ بويژه بوميان استراليا ـ مورد تاييد قرار مي گيرد .
نخستين اروپاييان ـ شكاچيان عصر پارينه سنگي ـ هيچ گاه در بهترين وضعيت، تعدادشان به 100000نفر نرسيد. در بدترين وضعيّت ـ بويژه در طول دوره هاي سرد واپسين عصر يخبندانـ تعداد آنها به طور چشمگيري كمتر از اين بود. در پايان عصر يخبندان، تحوّلي در رهايي از اين كاهش جمعيّت پديد آمد. در طول بهتر شدن آب و هوا در دوران ميانه سنگي ( 10 هزار تا 6 هزار سال پيش از ميلاد ) تعداد جمعيّت آنها همچون بهترين شرايط آب و هوا در گذشته، افزايش يافت و سرانجام اندك اندك به 250000 نفر رسيد. سپس در انقلاب نوسنگي، در 5 هزار سال پيش از ميلاد افزايش چشمگيري در تعداد جمعيّت آنان رخ نمود. مجموع جمعيّت در اين زمان بيش از يك ميليون نفر بود.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
