يكپارچه نمودن كليه اطلاعات بدست آمده از منابع متفاوت اطلاعاتي در يك فرودگاه و كلاننگري نسبت به اين اطلاعات و همچنين پردازش مؤثر و صحيح اين اطلاعات، از نيازهاي اساسي فعاليتهاي عملياتي فرودگاهها ميباشد ازاينرو با پياده سازي سيستم مديريت يكپارچه فرودگاه مي توان تمامي اطلاعات مربوط به پرواز را پردازش نمود و با اكثر سيستمهاي ديگر ارتباط داشت و اطلاعات به موقع و بروز را در اختيار آنان قرار ميدهد در حقيقت مفهوم مديريت يكپارچه فرودگاه بر مبناي ارتباط همزمان سيستمهاي مختلف فرودگاهي پايهريزي شده است.در اين مقاله ابتداً به معرفي سيستم يکپارچه مديريت فرودگاه پرداخته و سپس به تشريح سيستم هايي که با بکار گرفته شدن در چنين سيستمي به نحوي به ارائه خدمات، كنترل و اطلاعرساني به مسافران و بازديدكنندگان از فرودگاه پرداخته و يا فعاليتهاي امنيتي، مديريتي و ارتباطي فرودگاه را انجام ميدهند مي پردازيم.
واژههاي كليدي : مديريت سيستم يکپارچه –فرودگاه- مديريت اطلاعات
اين مقاله به دنبال آن است كه نشان دهد مديريت تحقيق و توسعه (R&D) مديريت فناوري(MANAGEMENT OF TECHNOLOGY) و مديريت تكنولوژيكي (TECHNOLOGICAL (MANAGEMENT) با يكديگر تفاوتهايي دارند. به همين منظور ابتدا جريان اصلي به وجودآمدن مديريت فناوري مورد بررسي قرار مي گيرد و سپس از لحاظ فلسفه وجودي ذينفعان و حوزه عملكرد تفاوتهاي بين مديريت تحقيق و توسعه مديريت فناوري و مديريت تكنولوژيكي تشريح مي شود.
مديريت فناوري در اواسط دهه 1980 توسعه يافت. بعد از طرح پيشنهادي شوراي تحقيق ملي آمريكا (NRC) مديريت فناوري را مي توان به صورت فصل مشترك علوم مديريتي و فني (كه قبلاً فاقد ارتباط با يكديگر بودند) مشاهده كرد. در اين دوره اعتقاد بر اين بود كه شيوه هاي مديريت فعلي وارد مقوله مديريت دارائيهاي فناوري شود. شوراي ويژه مديريت فناوري. مديريت فناوري را به صورت «علمي كه علوم مهندسي پايه و رشته هاي مديريتي را براي برنامه ريزي توسعه و به كارگيري توانائيهاي تكنولوژيكي جهت شكل دهي و به نتيجه رساندن اهداف يك سازمان به يكديگر متصل مي كند» تعريف كرد.